Tussen omgevallen woorden

Het kind van toen

In de stille straten van mijn jeugd
stond ik oog in oog met jou.
Verheugd zag ik dat jij
niet ouder was dan toen.
Ik zag de vlinders in je haar,
de spiegel in je oog
en toen ik mij vooroverboog
en je kuste op je mond,
hoorde ik de woorden, die je sprak
en ik verstond.

De kleine stad straalde plotseling
van binnen uit en het geluid
van feestelijk gebeier klonk.
Ik dronk de klank, de kleuren
en het licht en zag
verbaasd in jouw gezicht het mijne.
Ik voelde mij in jou verdwijnen
en was één stralend ogenblik
het kind van toen.

Els van Stalborch - Home