Met tere pennenstreken, ragfijn
vertakt, tekent hij zich
af tegen de jachtige hemel.
Vogels vliegen af
en aan, rusten in zijn hand en
tussen zijn voeten zie
ik de eerste bloemen staan.
Zacht beweegt hij
in de wind, laat zich
wassen door de regen.
Altijd in evenwicht en schijnbaar
zonder pijn kan hij een
rustpunt zijn
in vermoeide ogen.
Als een vogel nestelt
een gedachte in zijn kroon en
kijkt uit
over het leven.