Kleine stadjes rondgestrooid op gladgeschoren heuvels,
met felheid ingekleurd en zinderend van licht.
Lange schaduw van platanen rond de pleinen.
Geblindde huizen schouderend aaneen.

De ademloze tocht door kronkelende straten,
waar tijd verdroomt en dromen wakker zijn.
Gedachten ademen in verweesde steen,
het marmer gepolijst tot goden en godinnen.

Alles wat ze weet krijgt plotseling gezicht.
Ze waant zich in een klassiek verhaal.
Een schouwspel van de ziel, geschilderd
als juweel, hecht zich aan haar huid.

Ze voelt, dat leven rijker, uitbundiger kan zijn,
dan in de vlakke weide van haar kleine land.
Ze vult haar hand met sappen van zon
en als ze vrij is zal ze ooit.